Ο πατέρας μου μας έπαιρνε με την αδερφή μου και αλλάζοντας δύο συγκοινωνίες μας πήγαινε στου “ Μουρτά” , το γραφικό ταβερνάκι στην παραλία του Τσαούση στην Πάτρα με το τζουκ μπόξ να παίζει την κυρα Γιώργαινα και τις επιτυχίες του Στράτου Διονυσίου. Τη θέση της ξαπλώστρας είχαν τότε οι ψάθινες καρέκλες που άλλαζες στάση μπρός- πίσω για να σε παίρνει ο ήλιος και στην κοιλιά και στην πλάτη. Οι καμπίνες μύριζαν κατουρλίλα ( πόσο μου λείπει αυτή η μυρουδιά ) .Για όσους δεν είχαν λεφτά για πατάτες τα ταπεράκια με τους κοκκινιστούς κεφτέδες δίναν και παίρναν . Ποτέ δεν πίστευα ότι οι εικόνες αυτές με την κρίση θα ξαναεμφανίζονταν στις Ελληνικές παραλίες. Τελικά μόνο οι άνθρωποι φεύγουν και δεν ξανάρχονται.
Επιστρέφουμε στο 2014. Ο γιός μου έχει ξεχωριστή χαρά φέτος. Πέταξε τα τουβλάκια και κολυμπάει σαν τρελός. Κάνει μακροβούτια και ανάποδες κολοτούμπες μέσα στη θάλασσα. Τον φοβίζουν όμως λίγο οι αχινοί . Ετσι προσπάθησα να του διώξω τις φοβίες του. Μόλις έκανε τον πρώτο γύρο βουτιές και μακροβούτια , του φόρεσα τα ειδικά παπουτσάκια και τον έψησα να μαζέψουμε αχινούς. Του είπα πως με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια. Θα καθαρίσουμε τη θάλασσα για να μη πατήσουμε αγκάθια και θα φτιάξουμε και την περίφημη αχινοσαλάτα.
Σε αυτή τη δεύτερη προοπτική ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα και έφερε αμέσως την απόχη του. Εγώ με τη σειρά μου έφερα ένα μεγάλο γουβά και τον γέμισα με θαλασσινό νερό για να φιλοξενήσουμε τα υποψήφια θύματα. Δεν περίμενα να μας δώσει τόση χαρά το άθλημα τα συλλογής αχινών.
Ο μικρός με παρακολουθούσε στην αρχή να μαζεύω αχινούς και να τους βάζω στο γουβά , αλλά σιγά σιγά , ανέλαβε μόνος του την αποθήκευση και σταδιακά πήρε σημαντικό μερίδιο και από τη συγκομιδή. Μάλιστα τον έπιασε και απληστία αν με μια απλωτή της απόχης μαζεύαμε λιγότερο από δύο αχινούς. Ο γουβάς γέμισε γρήγορα και έπρεπε να τον αφήσουμε σε σκιερό μέρος για να μην ψοφήσουν οι αχινοί από τη ζέστη. Ετσι μπήκαμε δειλά - δειλά στις αρχές της θερμοδυναμικής, άλλη η θερμοχωρητικότητα της θάλασσας και άλλη του γουβά.
Το μπάνιο και τα παιγνίδια συνέχισαν με μεγαλύτερη ένταση , με την γέφυρα του Ρίου να μας ατενίζει από μακρυά και μένα να μου δημιουργεί την ψευδαίσθηση με τόσην ώρα στον ήλιο πως κολυμπάω στο Σαν Φρανσίσκο .
Η ώρα περνάει γρήγορα και οι ετοιμασίες για το φαγητό άρχισαν. Ο Έκτορας μου υπενθύμισε πως πρέπει να βιαστούμε να φτιάξουμε την αχινοσαλάτα για να τη σερβίρουμε στο τραπέζι. Αντί να τρέχω στο ιντερνετ , πήρα τηλέφωνο ένα φίλο μου σέφ και μου εξήγησε πως να τους ανοίξω. Ομολογουμένως ενθουσιάστηκα με την μικρή τρυπίτσα στο πίσω μέρος. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ο αχινός έχει κάτι σαν «αχίλλειο πτέρνα» .
Γρήγορα άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά . Δεν έβλεπα αυγά να βγαίνουν και ανησύχησα. Πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον σέφ να του παραπονεθώ. Με ρώτησε τι χρώμα έχουν οι αχινοί. Του είπα μαύρο . Μου εξήγησε ότι τα αυγά και μάλιστα τα πολλά τα έχουν οι αχινοί που έχουν μώβ αγκάθια και καταλήγουν σε άσπρα. Έχουν δίκιο που λένε ότι δεν κάνουν όλες οι μέλισσες το ίδιο μέλι . Ευτυχώς που ο Έκτορας δεν απογοητεύεται εύκολα. Δεν πειράζει μπαμπά μου είπε θα κόψουμε ντομάτες για σαλάτα . Πόσο το χαίρομαι αυτό το παιδί.
Σερβίραμε τη σαλάτα και απολαύσαμε τις χοιρινές μπριζόλες από σβέρκο με φρέσκες τηγανιτές πατάτες και κρύα μπύρα. Μετά το πέρας του φαγητού πήγαμε και πετάξαμε τους αχινούς σε κάτι καλαμιές. Τουλάχιστον κάναμε κάτι χρήσιμο , κάτι σαν αποναρκοθέτηση. Εδώ που τα λέμε αν ο γιός μου είχε γεννηθεί 3-5 χρόνια νωρίτερα και μου συνέβαινε το ίδιο πράγμα δεν θα άφηνα ανεκμετάλλευτη τη συλλογή αχινών. Θα ίδρυα μία ΜΚΟ ( Μη Κυβερνητική Οργάνωση ) συλλογής αχινών και θα είχα το τερπνό με το ωφέλιμο. Καθαρή παραλία και γεμάτη τσέπη . Βέβαια όταν θα ξέσπαγαν τα σκάνδαλα θα έπρεπε να έχω εκτός από καλό δικηγόρο και ένα καλό βιολόγο να εξηγήσει στον εισαγγελέα ότι οι αχινοί που υπάρχουν σήμερα στη θάλασσα είναι από νέες γέννες και όχι από απάτη. Αλήθεια μήπως και οι νάρκες γεννάνε σαν τους αχινούς;
Ανδρέας Τσολοδήμος : Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου